Raar verhaal. Voor iemand die ik begeleidde bij de keuze voor een nieuwe hond, zat ik wat te heen-en-weren op Marktplaats. De vrouw in kwestie was geschokt ‘Zoek je op Marktplaats naar een hond???!!!’. Ja, dat doe ik. Soms. Ik raad het niet per se aan, maar als je ogen en oren goed openzet en vooral je onderbuikgevoel serieus neemt, kun je soms echt tot een goede match komen. Dus terug naar de vrouw die een nieuw hondje wilde en een eerdere teleurstelling vanwege mismatch wilde voorkomen. Hondje moest klein zijn, kunnen leven in de stad, mee kunnen in het openbaar vervoer en ook bestand zijn tegen een wat kluizenaarsachtig bestaan dat de vrouw leidt. Ga er maar aan staan als hond. Ik adviseerde na te denken over een boomer omdat de praktijk leert dat deze kruising (vaak van maltezer x shih tzu) vaak gezellige ongecompliceerde hondjes oplevert. Ik keek voor de grap even met haar mee…..En daar zat ze….te leuk voor woorden. Kruising poedel x havanezer. Onze Fiep was drie maanden geleden overleden en we misten het kleine hondje enorm. En Loet kakte in, werd steeds slomer en keerde in zichzelf. Lang verhaal kort: gebeld, gaan kijken en een week later hebben we onze Guus opgehaald. Het vrolijkste, makkelijkste, meest relaxte hondje dat we ooit gehad hebben.
Kerst 2017. Loet is geheel en al ingeburgerd in ons leven en huishouden. Voor Fiep is hij soms een lastpak omdat hij veel aandacht vraagt en haar in de weg loopt. Haar reactie: veel kauwen op botjes die eigenlijk van hem zijn. Een heeft ze geen trek, dan verstopt ze ze. Handig voor later.
Ik ben dankbaar voor zijn lange leven, voor zijn liefde en vriendschap. Voor de prachthond die hij was.
Tijd voor een goeie fiets. Als je op het platteland woont, stap je ongemerkt voor het minste of geringste boodschapje in de auto. Alles is ver immers. Dat moet dan wel een leuke fiets zijn en elektrisch en een waar de honden op mee kunnen. Een bakfiets dus. Keuze zat tegenwoordig. Maar de houten zijn zwaar en lomp. Met een hond van bijna 50 kilo in de bak wordt sturen erg lastig. Toen zag ik de Nihola Dog. Een Deense fiets, oorspronkelijk ontworpen voor postbodes. Super licht en de bak stuurt niet mee wat hem uniek maakt. Twee weken geleden heb ik hem opgehaald en hij is geweldig! Het deurtje aan de voorkant kan open en Fiep stapt er zo in. Voor Flo, met zijn oude slechte rug, is het lastiger. Hij moet bukken en dat is niet fijn. Heel af en toe maken we een ritje omdat hij het wel leuk vindt. Fiep en ik fietsen ik heel Westerwolde rond.
Azuurblauw water, super schoon. Helaas hebben meer mensen dat bedacht dezer dagen en dus is het een komen en gaan van mensen en honden. Lastig voor Flo en ook voor Fiep. We laten ze gescheiden uit zodat ze beiden onze volledige aandacht hebben en elkaar niet beïnvloeden als er andere honden op het toneel verschijnen. Vandaag verscheen een zeer sociaal-vaardige herderdame op het strandje waar ik met Flo wat baantjes aan het trekken was. De dame had niet veel behoefte aan contact met Flo, maar hij is een onbeleefde man en moest en zou haar ontmoeten. Ik hield hem aan de lijn zodat zijn opdringerigheid voor haar niet vervelend zou worden en ook om een schermutseling te voorkomen. Want dat kan zijn gammele lijf er niet bij hebben. Even contact gehad en toen weer door. Mooi leermomentje op z’n oude dag.
En natuurlijk; op hun dieet valt heel wat aan te merken, op de conditie van de huid daardoor vaak ook. Maar: Portugal heeft veel happy dogs!